آینده ی سبز
به طور غریبی بوی آن مرد به دریا رفته می آید. انگار هر چه کبوتر است، در رواق چشم هایم نشسته که این چنین دیده به راهت سپید کرده ام! نگو که دل باید صبوری کند؛ مدت هاست که دلم با دعای ندبه صبح جمعه هایت پر زده و رفته است و جز قطره خونی بر جای نیست؛ آن هم باشد برای ریختن زیر پای تو انگار میان من و تو همین یک قطره خون فاصله است؛ همین یک غروب تلخ! آمدی؛ نبودم. جای خالی ام یک پر آغشته به قطره خون است پیش کش به طلوع چشم هایت در وقت بازگشتت از غروب دریا! شنیده ام جایی هست در همین نزدیکی ها که هرگاه از فراموشی رؤیاها دلت گرفت، می توانی تمام ترانه های پرگریه ات را در گوشه و کنار آن جا بگذاری و برگردی آنجا همیشه چراغی روشن است برای مسافران شب که از خواب غمگین ترین نرگس گم شده می آیند آنجا، عطر آرام عبورش هنوز تا آخرین پیچ جاده پیداست نمی دانم اولین زائری که ردپایش را دنبال کرد و بر سرمنزل ستاره رسید، راز شفای قفل کهنه انتظار را با خود کجا برد؟ شنیده ام که کسی هست؛ ایستاده بر درگاه آخرین صبح رهایی که تمام مویه های بر باد رفته را در کوله بار تنهایی خویش دارد و تمام آن چراغ های باران خورده را که به یادش شکسته است اگر از راه علاقه به جانب خلوت غروب بردی، عطر محرمانه سلام ستاره را خواهی شنید؛ پس بیا برویم به حوالی چیدن یک پیاله دعای فرج؛ شاید خواب تلخ زمستان به سحر برسد!این روزها که می گذرد<\/h3>
| Design By : Night Skin |
سارا 22 ساله،کارشناس زیست شناسی یارا!! دلها به یاد تو می تپد و روشنی نگاه منتظران به افق خورشید ظهور توست... ای برترین افق برای پرواز پرندگان آرزو!! ای تجلی آبی ترین آسمان امید!! ای منتهای برترین خیال هستی!! ای آرمان همه چشم انتظاران!! دنیا نیازمند ظهور توست، و قلب انسانها به شوق زیارت روی دلربای تو می تپد. ای قلب عالم امکان!! بیا و گـَرد گامهایت را توتیای چشمانمان قرار ده. بیا که نوای دل انگیز توحیدت را با گوش جان شنواییم. مولا جان بیا...
